سلام

منم اينو قبول دارم که

عمري که اجل در پي ان مي تازد هر کس غم بيهوده خورد مي بازد

اما غم امام حسين عليه السلام و غم بخاطر گناهکار بودن، غم بيهوده نيست

بالاخره بايد براي اون دنيا کاري کرد!!

مولانا ميگه:

گرچه خفته گشت و شد ناسي ز پيش
كي گذراندش در آن نسيان خوش
باز از آن خوابش به بيداري كشند
كه كند بر حالت خود ريشخند
كه چه غم بود آن كه مي خوردم، به خواب
چون فراموشم شد احوال صواب
چون ندانستم كه اين غم و اعتلال
فعل خواب است و فريب است و خيال
هم چنان دنيا كه حلم نايم است
خفته پندارد كه اين خود دايم است
هر چه تو در خواب بيني نيك و بد
روز محشر يك به يك پيدا شود
آن چه كردي اندر اين خواب جهان
گرددت هنگام بيداري عيان
تا نپنداري كه اين بد كردني است
اندر اين خواب تو را تعبير نيست
خون نخسبد بعد مرگت در قصاص
تو مگو كه ميرم و يابم خلاص
ابن قصاص نقد حيلت سازي است
پيش زخم آن قصاص اين بازي است
زين لعب خوانده است دنيا را خدا
كين جزا لعب است پيش آن جزا
هر كه تخم خار كارد در جهان
هان وهان او را مجو در گلستان!!!

هزار سال گذشت از حکايت مجنون؛ اما هنوز مردم صحرا نشين سيه پوشند...

السلام عليک يا ابا عبدالله الحسين